დოკუმენტური კინო ცხოვრებისეულ რეალობას ზუსტად ასახავს. ხელოვნებაში ის თავისი სტრუქტურით სინამდვილის ასახვის ყველაზე რეალისტური ფორმაა. სწორედ, კინოდოკუმენტალისტიკას შეუძლია კინოში მასობრივი კომუნიკაციის შესაძლებლობების რეალიზება. ამავე დროს, კინოდოკუმენტალისტიკა მასობრივი კომუნიკაციის საშუალებების ყველა ფუნქციას ასრულებს - მიმართულია სასწავლო-საგანმანათლებლო სფეროსადმი და ინფორმირების წყაროცაა. დოკუმენტური ფილმის მთავარი ამოცანა მაყურებელში რეალურობის განცდის გამოწვევაა. დოკუმენტურმა კინემატოგრაფიამ სატელევიზიო ჟანრებს დოკუმენტური კინონარკვევი შემატა. რეალურ ფაქტებსა და პერსონაჟებზე დაფუძნებულ კინონარკვევში პორტრეტული, სამოგზაურო და პრობლემური ნარკვევი გამოიყოფა. პორტრეტული, იგივე ბიოგრაფიული ნარკვევი, განსაკუთრებით, გავრცელებულია. რეალური, კონკრეტული ადამიანის სახით ის ზოგად სოციალურ ტიპს წარმოგვიდგენს. პორტრეტულ ნარკვევს თხრობასთან ერთად გამოსახულების ესეისტური გააზრება ახასიათებს. ის მაყურებელს იმ ადამიანს წარმოუდგენს, რომელიც მნიშვნელოვან კვალს ტოვებს ისტორიაში. ნაშრომის მიზანი ქართულ ტელე მედიაში პორტეტული ნარკვევის ჟანრობრივი თავისებურებების შესწავლაა. მასში განხილულია საქართველოს საპატრიარქოს ტელევიზია ,,ერთსულოვნების“ პორტრეტული ნარკვევები დოკუმენტური ფილმის მახასიათებლების მიხედვით - სცენარი, ტექსტი, გამოსახულება, ხმა, მუსიკა, ფოტოგრაფია, გრაფიკული დიზაინი. ასევე წარმოდგენილია ,,ერთსულოვნების“ პორტრეტული ნარკვევებისა და საზოგადოებრივი მაუწყებლის დოკუმენტური ფილმების - ,,საუკუნის პორტრეტების“ შედარებითი ანალიზი. ნაშრომი ცხადყოფს, რომ ქართულ ტელე მედიაში პორტეტული ნარკვევები, ძირითადად, ისტორიულ მოღვაწეებს ეძღვნებათ და შეიცავენ დოკუმენტური კინოს ყველა მახასიათებელს. როგორც, საზოგადოებრივი მაუწყებლის ,,საუკუნის პორტრეტებში“, ,,ერთსულოვნების“ პორტრეტული ნარკვევებშიც მხატვრული და დოკუმენტური პლასტები ერთმანეთს ორგანულად ერწყმის. კინონარკვევის ეს სახე - პორტეტული ნარკვევი ორივე არხის შემთხვევაში, სატელევიზიო პროგრამაში მნიშვნელოვან ადგილს იკავებს.
