წინამდებარე სტატია ეძღვნება საერთო საკუთრების სამართლებრივი ბუნებისა და არსის დადგენას, იმას თუ საიდან იღებს აღნიშნული ინსტიტუტი სათავეს და როგორია მისი სამართლებრივი ბუნება თანამედროვე სამართალში. სტატიაში განხილულია საერთო საკუთრების სახეები, გამიჯნულია თანაზიარი და საზიარო საკუთრების უფლებები, ასევე საერთო საკუთრებასთან დაკავშირებული ისეთი საკვანძო საკითხები, რომლებიც ეხება საზიარო საგნის მართვასა და საზიარო საგნის განკარგვის წესს.
რაც შეეხება მეუღლეთა საერთო საკუთრებას, იმისათვის, რომ მეუღლეთა თანასაკუთრებაში არსებულ უძრავ ნივთებზე დაცული იყოს ორივე მეუღლის წილი, მიზანშეწონილია ამ წილების ორივე მეუღლის სახელზე აღრიცხვა საჯარო რეესტრში; მხოლოდ ამ გზით გახდება ნებისმიერი, მათ შორის, კეთილსინდისიერი მესამე პირისათვის ცნობილი, რომ სახეზეა მეუღლეთა საერთო და არა ერთ-ერთი მეუღლის ინდივიდუალური საკუთრება.
სტატიაში განსაკუთრებული ყურადღება ეთმობა საერთო საკუთრებით განპირობებულ სუბიექტთა სიმრავლეს და მათ უფლება-მოვალეობებს, საერთო ქონებაში წილადი და თანაზიარი საკუთრების უფლების მქონე პირთა საერთო ქონებით გამოწვეულ სამართლებრივი პრობლემების გამოვლინებას და მათი გადაჭრის გზების მოძიებას. განსახილველი საკითხისადმი ინტერესი განპირობებულია იმითაც, რომ ანალოგიური სამართლებრივი პრობლემები იკვეთა რომანულ-გერმანული ქვეყნების სამოქალაქო კონონმდებლობაშიც. შესაბამისად, აღნიშნული სტატიის ინტერესის სფეროს წარმოადგენს, როგორც ქართული, ისე უცხო ქვეყნების კანონმდებლობების შესწავლა და საერთო საკუთრების იურიდიული ბუნების დახასიათება, რაც მნიშვნელოვანია როგორც მეცნიერული სიზუსტის, ასევე პრაქტიკული თვალსაზრისით.
